آبله مرغان (Chickenpox): علائم، پیشگیری، درمان

آبله مرغان یک بیماری عفونی است که توسط ویروسی به نام واریسلا-زُوستر (Varicella-Zoster) ایجاد می‌شود.

این بیماری با بروز بثورات پوستی خارش‌دار همراه با تاول‌های کوچک و حاوی مایع ظاهر می‌شود.

آبله مرغان به‌راحتی از طریق تماس مستقیم با ضایعات پوستی یا تنفس قطرات آلوده‌ی ناشی از سرفه یا عطسه‌ی فرد بیمار به افرادی که ایمن نیستند (واکسینه نشده‌اند یا قبلاً مبتلا نشده‌اند) منتقل می‌شود.

این مقاله بزرگترین راهنمای فارسی آبله مرغان می باشد، که توسط همکاران ما در بهترین آزمایشگاه تهران (آزمایشگاه لشگرک) تهیه شده است.

شیوع و اهمیت واکسن آبله مرغان

پیش از ابداع واکسن، آبله مرغان در بین کودکان شایع بود. اما امروزه واکسیناسیون به‌طور چشم‌گیری میزان ابتلا را کاهش داده است.

واکسن آبله مرغان راهی ایمن و مؤثر برای پیشگیری از این بیماری و عوارض ناشی از آن است.

علائم و نشانه‌های آبله‌مرغان چیست؟

علائم اولیه (پیش‌درمانی یا prodromal)
در نوجوانان و بزرگسالان، مرحله‌ی ابتدایی بیماری معمولاً با علائم عمومی شروع می‌شود که عبارت‌اند از:
• حالت تهوع
• بی‌اشتهایی
• درد عضلانی
• سردرد
• احساس کسالت و ضعف عمومی
• تب خفیف
در مقابل، در کودکان معمولاً این مرحله‌ی پیش‌درمانی دیده نمی‌شود و نخستین علامت بیماری، ظاهر شدن راش‌های پوستی یا زخم‌های داخل دهان است.

سیر پیشرفت راش پوستی (Exanthem)
راش پوستی معمولاً به ترتیب زیر بروز می‌کند:
۱٫ شروع با نقاط قرمز کوچک (اغلب در صورت، پوست سر، تنه، بازوها و پاها)
۲٫ طی ۱۰ تا ۱۲ ساعت تبدیل به:
o برجستگی‌های کوچک
o تاول‌های شفاف
o سپس چرکی شدن تاول‌ها (pustules)
o و در نهایت پوسته شدن (scabbing)
خارش شدید معمولاً از مرحله‌ی تاولی به بعد آغاز می‌شود.
تاول‌ها ممکن است در نقاط حساس‌تری نیز ظاهر شوند، از جمله:
• کف دست
• کف پا
• ناحیه تناسلی

راش داخلی دهان (Enanthem)
• یکی از نکات مهم و جدیدتر این است که زخم‌های دهانی یا گلو (enanthem) ممکن است ۱ تا ۳ روز پیش از ظاهر شدن راش‌های پوستی (exanthem) بروز کنند یا هم‌زمان با آن‌ها دیده شوند.
• این زخم‌ها در نواحی مانند دهان و لوزه‌ها ظاهر می‌شوند و می‌توانند دردناک یا همراه با خارش باشند.

زمان بروز و انتقال بیماری آبله مرغان

• علائم معمولاً ۱۰ تا ۲۱ روز پس از تماس با فرد آلوده ظاهر می‌شوند.
• ترشحات بینی که حاوی ویروس زنده هستند، ممکن است ۱ تا ۲ روز پیش از شروع علائم ظاهری در بدن شروع به انتشار کنند.
• به همین دلیل، انتقال ویروس ممکن است از دو روز پیش از بروز علائم شروع شود و تا زمان خشک شدن تمام تاول‌ها ادامه یابد (معمولاً حدود ۴ تا ۵ روز پس از ظاهر شدن راش‌ها).

مدت بیماری و بهبود آبله مرغان

• بیماری در اغلب موارد بین یک تا دو هفته به‌طور کامل بهبود می‌یابد.
• با این حال، راش‌ها ممکن است در برخی بیماران تا یک ماه باقی بمانند.
در برخی موارد شدید:
• راش ممکن است کل بدن را بپوشاند.
• تاول‌ها ممکن است در گلو، چشم‌ها، مجرای ادرار، مقعد و واژن ایجاد شوند.

دوره کمون و انتقال آبله مرغان

• دوره کمون (نهفتگی): بین ۱۰ تا ۲۱ روز پس از مواجهه با ویروس.
• ویروس از طریق قطرات تنفسی (عطسه، سرفه) یا تماس مستقیم با ترشحات تاول‌ها منتقل می‌شود.
• فرد مبتلا از ۲ روز قبل از ظاهر شدن راش‌ها تا زمانی که تمام تاول‌ها خشک شوند می‌تواند بیماری را منتقل کند.
• افراد مبتلا به زونا (shingles) نیز می‌توانند ویروس را از طریق تماس با تاول‌ها به دیگران انتقال دهند.

چه کسانی بیشتر در معرض خطر ابتلا به آبله مرغان هستند؟

نوزادانی که مادران آن‌ها هیچ‌گاه به آبله مرغان مبتلا نشده‌اند و همچنین واکسیناسیون ضد این بیماری را دریافت نکرده‌اند.

زنان بارداری که سابقه ابتلا به آبله مرغان ندارند.

افراد سیگاری.

نوجوانان و بزرگسالانی که در معرض خطر هستند.

کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، از جمله بیماران سرطانی که شیمی‌درمانی کرده‌اند.

بیماران مبتلا به آسم و کسانی که داروهای استروئیدی مصرف می‌کنند.

با وجود اینکه ابتلای مجدد به آبله مرغان نادر است، اما برخی افراد از جمله بیماران مبتلا به ایدز یا کسانی که سیستم ایمنی‌شان توسط داروهای خاص سرکوب شده، یا افرادی که به داروی نئومایسین حساسیت دارند، ممکن است برای بار دوم به این بیماری مبتلا شوند.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر گمان می‌کنید شما یا فرزندتان به آبله مرغان مبتلا شده‌اید، با پزشک تماس بگیرید.

غالباً تشخیص با معاینه‌ی راش و علائم صورت می‌گیرد. پزشک ممکن است دارویی برای کاهش شدت بیماری یا پیشگیری از عوارض تجویز کند.
در موارد زیر حتماً به پزشک اطلاع دهید:
• راش به یک یا هر دو چشم گسترش یافته است.
• پوست ناحیه‌ی راش گرم یا حساس شده است (احتمال عفونت باکتریایی).
• علائم شدید مانند سرگیجه، سردرگمی، تپش قلب، تنگی نفس، لرزش، سفتی گردن، سرفه‌ی بدتر شونده، استفراغ یا تب بالای ۳۸.۹ درجه سانتی‌گراد.
• در خانه فردی واکسینه نشده یا باردار زندگی می‌کند.
• یکی از اعضای خانواده دچار نقص ایمنی است.

علل ابتلا به آبله ‌مرغان

عامل بیماری ویروس واریسلا-زُوستر است. انتقال ویروس از طریق تماس مستقیم با ضایعات پوستی یا از طریق تنفس ذرات آلوده‌ی موجود در هوا صورت می‌گیرد.

عوامل خطرابتلا به آبله مرغان
احتمال ابتلا بیشتر است اگر:
• قبلاً به آبله مرغان مبتلا نشده‌اید.
• واکسن دریافت نکرده‌اید.
• در محیط‌هایی مانند مهد کودک یا مدرسه کار می‌کنید.
اگر پس از واکسیناسیون مبتلا شوید، معمولاً علائم خفیف‌تر هستند و ممکن است راش کمتری داشته باشید یا تب نداشته باشید. ابتلای مجدد بسیار نادر است.

عوارض احتمالی آبله‌ مرغان

در اغلب موارد، آبله مرغان بیماری خفیفی است، اما می‌تواند باعث عوارض جدی زیر شود:
• عفونت‌های پوستی، استخوانی، مفصلی یا خونی ناشی از باکتری‌ها
• کم‌آبی بدن (دهیدراتاسیون)
• ذات‌الریه (عفونت ریه‌ها)
• التهاب مغز (آنسفالیت)
• سندرم شوک سمی
• سندرم ری (تورم مغز و کبد در کودکان و نوجوانان که هنگام بیماری آسپرین مصرف کرده‌اند)
• زونا (بازگشت غیرفعال‌شده ویروس پس از سال‌ها)
• در موارد بسیار نادر، مرگ

افراد در معرض خطر بیشتر
گروه‌هایی که در معرض عوارض جدی‌تری قرار دارند:
• نوزادانی که مادرشان آبله مرغان نگرفته یا واکسینه نشده
• کودکان زیر یک سال
• نوجوانان و بزرگسالان
• زنان باردار بدون سابقه ابتلا یا واکسن
• افراد سیگاری
• افراد مبتلا به سرطان یا HIV یا کسانی که داروهای تضعیف‌کننده‌ی سیستم ایمنی مصرف می‌کنند
• افرادی که پیوند عضو داشته‌اند یا داروی سرکوب ایمنی مصرف می‌کنند

آیا ممکن است دوباره آبله‌مرغان بگیریم؟

بیشتر افراد فقط یک‌بار در زندگی به آبله‌مرغان مبتلا می‌شوند، زیرا بدن در برابر ویروس ایمنی طولانی‌مدت پیدا می‌کند.

با این حال، عفونت مجدد ممکن است اتفاق بیفتد ولی اغلب بدون علامت یا بسیار خفیف است.

آبله‌مرغان در دوران بارداری و نوزادان

خطرات در دوران بارداری
• در سه‌ماهه اول و دوم بارداری (۶ ماه اول): ابتلای اولیه مادر به ویروس واریسلا زوستر (VZV) می‌تواند خطر جدی برای جنین ایجاد کند.
• در سه‌ماهه سوم: مادر بیشتر در معرض بروز علائم شدید بیماری قرار می‌گیرد.
اگر مادر قبلاً به آبله‌مرغان مبتلا شده باشد یا واکسن آن را دریافت کرده باشد، آنتی‌بادی‌های محافظتی از طریق جفت به جنین منتقل می‌شوند و از ابتلای جنین جلوگیری می‌کنند.
سندرم آبله‌مرغان مادرزادی (Congenital Varicella Syndrome – CVS)
اگر مادر در ۲۸ هفته‌ی اول بارداری به آبله‌مرغان مبتلا شود، خطر انتقال ویروس به جنین از طریق جفت وجود دارد.

این وضعیت ممکن است منجر به سندرم آبله‌مرغان مادرزادی شود که عوارض آن از خفیف تا شدید متغیر است، مانند:
آسیب‌های احتمالی به جنین:

✅ مغز و سیستم عصبی:
• التهاب مغز (آنسفالیت)
• کوچکی غیرطبیعی سر (میکروسفالی)
• تجمع مایع در مغز (هیدروسفالی)
• فقدان بخش‌هایی از مغز

✅ چشم:
• اختلال در تکامل اجزای چشم (مانند عدسی، کاسه‌ی بینایی)
• چشم کوچک (میکروفتالمی)
• آب مروارید
• التهاب مشیمیه و شبکیه (کوریورتینیت)
• آتروفی عصب بینایی

✅ سایر اختلالات عصبی:
• آسیب به نخاع گردنی و کمری
• اختلالات حرکتی و حسی
• فقدان رفلکس‌های تاندونی عمیق
• تفاوت اندازه مردمک‌ها یا سندرم هورنر (Horner’s syndrome)

✅ اندام و عملکرد بدنی:
• رشد ناکامل اندام‌های فوقانی یا تحتانی (هیپوپلازی)
• اختلال در عملکرد دریچه‌های مقعد و مثانه

✅ پوست:
• زخم‌های پوستی ماندگار (cicatricial lesions)
• تغییر رنگ یا کم‌رنگ شدن نواحی از پوست (hypopigmentation)
آبله‌مرغان نوزادی (Neonatal Varicella)

• اگر نوزاد در اواخر دوران بارداری یا در روزهای ابتدایی پس از تولد در معرض ویروس قرار گیرد، ممکن است دچار “آبله‌مرغان نوزادی” شود.
• خطرناک‌ترین بازه زمانی برای ابتلای نوزاد:
از ۷ روز پیش از زایمان تا ۸ روز پس از تولد.
اگر مادر در این بازه به ویروس مبتلا شود، خطر ابتلای شدید نوزاد بسیار بالا می‌رود.
• اگر مادر ایمنی داشته باشد (از طریق واکسن یا ابتلای قبلی)، حتی اگر نوزاد از اطرافیان آلوده شود (مثل خواهر یا برادر بزرگ‌تر)، خطر چندانی وجود ندارد.
• نوزادانی که علائم آبله‌مرغان را نشان می‌دهند، در معرض خطر بالای ابتلا به ذات‌الریه (پنومونی) و سایر عوارض جدی قرار دارند.

ارتباط با بیماری زونا (Shingles)

پس از ابتلا به آبله‌مرغان، ویروس واریسلا زوستر (VZV) در بافت‌های عصبی بدن به صورت نهفته باقی می‌ماند و این وضعیت ممکن است تا حدود ۵۰ سال ادامه یابد. این نهفتگی به این معنا نیست که فرد هرگز دوباره به VZV مبتلا نمی‌شود؛ بلکه:
• معمولاً سیستم ایمنی بدن ویروس را مهار می‌کند.
• اما ویروس می‌تواند در هر سنی مجدداً فعال شود و شکل متفاوتی از بیماری ویروسی به نام زونا (یا هرپس زوستر) ایجاد کند.
درد زونا می‌تواند مدت‌ها پس از بهبودی تاول‌ها ادامه یابد (نورالژی پس از زونا).

واکسن زونا

با افزایش سن، کارایی سیستم ایمنی بدن کاهش می‌یابد؛ به همین دلیل:
مرکز کنترل بیماری‌ها (CDC) در آمریکا توصیه می‌کند:
• افراد ۵۰ ساله یا بیشتر واکسن زونا را دریافت کنند.
• افراد ۱۹ ساله یا بیشتر که سیستم ایمنی ضعیفی دارند نیز باید این واکسن را بزنند.

شیوع و عوامل خطر زونا چیست ؟

• تقریباً یک نفر از هر پنج بزرگسال که در کودکی به آبله‌مرغان مبتلا شده‌اند، ممکن است در طول زندگی خود به زونا دچار شوند.
• افرادی با ضعف سیستم ایمنی (مانند بیماران سرطانی، مبتلایان به HIV، یا کسانی با شرایط نقص ایمنی دیگر) بیشتر در معرض خطر هستند.
• استرس نیز یکی از عوامل شناخته‌شده در بروز زوناست، هرچند هنوز تحقیقات علمی درباره‌ی رابطه‌ی دقیق آن ادامه دارد.

بیشترین گروه در معرض خطر زونا

افراد بالای ۶۰ سال که قبلاً به آبله‌مرغان مبتلا شده‌اند اما تا آن زمان دچار زونا نشده‌اند، بیش از سایر گروه‌ها در معرض ابتلا به زونا قرار دارند.

انواع واکسن آبله مرغان

۱٫ Varivax: فقط واکسن آبله مرغان است (مناسب برای افراد بالای ۱ سال).
۲٫ ProQuad (MMRV): ترکیبی از واکسن آبله مرغان با سرخک، اوریون و سرخجه؛ مناسب برای کودکان ۱ تا ۱۲ سال.
برنامه‌ی واکسیناسیون در ایالات متحده:
• دوز اول: بین ۱۲ تا ۱۵ ماهگی
• دوز دوم: بین ۴ تا ۶ سالگی
برای افراد واکسینه‌نشده:
• کودکان ۷ تا ۱۲ سال: دو دوز با فاصله‌ی سه ماه
• افراد ۱۳ سال به بالا: دو دوز با فاصله‌ی حداقل چهار هفته
اگر نمی‌دانید قبلاً آبله مرغان گرفته‌اید یا نه، پزشک می‌تواند با آزمایش خون ایمنی شما را بررسی کند.

موارد منع واکسن:
• بارداری (تا یک ماه پس از آخرین دوز نباید باردار شد)
• نقص ایمنی، آلرژی به ژلاتین یا نئومایسین، ابتلا به سرطان یا دریافت خون و فرآورده‌های خونی اخیر

ایمنی و اثربخشی واکسن
تحقیقات نشان می‌دهند که واکسن ایمن و مؤثر است. عوارض جانبی معمولاً خفیف‌اند و شامل درد، قرمزی یا تورم در محل تزریق هستند.

در موارد نادر، راش خفیف یا تب ممکن است ایجاد شود.

تشخیص آبله مرغان

معمولاً بر اساس علائم ظاهری و سابقه تماس با فرد آلوده تشخیص داده می‌شود.
در موارد مشکوک، آزمایش PCR روی مایع تاول یا پوسته انجام می‌شود.
آزمایش آنتی‌بادی نیز می‌تواند برای بررسی ایمنی فرد نسبت به ویروس مفید باشد.

روش‌های تشخیصی تخصصی‌تر:

🔹 بررسی مایع تاول‌ها:
• آزمایش اسمیر Tzanck: بررسی میکروسکوپی سلول‌ها از مایع تاول.
• آزمایش آنتی‌بادی فلورسنت مستقیم (DFA) برای تشخیص ویروس.
• کشت ویروس از مایع تاول برای بررسی رشد ویروس در آزمایشگاه.

🔹 آزمایش خون:
• برای تشخیص عفونت فعال (IgM).
• برای بررسی ایمنی ناشی از عفونت قبلی (IgG).

تشخیص پیش از تولد (Prenatal Diagnosis):
در صورت ابتلای مادر باردار، سونوگرافی می‌تواند برای تشخیص احتمالی عفونت جنینی به کار رود، البته ۵ هفته تأخیر پس از عفونت اولیه توصیه می‌شود.
همچنین می‌توان از آزمایش PCR روی مایع آمنیوتیک استفاده کرد؛ اما این روش با خطر سقط جنین ناشی از آمنیوسنتز همراه است که معمولاً بیشتر از خطر سندرم آبله‌مرغان جنینی است.

پیشگیری از ابتلا به آبله مرغان

اقدامات بهداشتی
پیشگیری از شیوع آبله‌مرغان از طریق قرنطینه‌ی افراد مبتلا امکان‌پذیر است. ویروس از طریق:
• قطرات تنفسی (سرفه، عطسه)
• یا تماس مستقیم با ضایعات پوستی منتقل می‌شود.
✅ دوره‌ی واگیردار بودن بیماری:
از سه روز قبل از شروع بثورات تا چهار روز پس از بروز بثورات ادامه دارد.
حساسیت ویروس:
ویروس آبله‌مرغان (VZV) نسبت به موارد زیر حساس است:
• مواد ضدعفونی‌کننده، به‌ویژه وایتکس (سدیم هیپوکلریت)
• خشکی محیط
• گرما
• مواد شوینده (مثل صابون‌ها و مواد پاک‌کننده)

واکسن آبله مرغان (واکسن واریسلا) بهترین راه پیشگیری است.
واکسن آبله‌مرغان از سال ۱۹۹۵ در ایالات متحده معرفی شد و تأثیر زیادی در کاهش موارد ابتلا و مرگ‌ومیر داشت.
• میزان محافظت: بین ۷۰ تا ۹۰ درصد، در برابر بیماری شدید مؤثرتر است.
• مناسب برای: کودکان، نوجوانان و بزرگسالانی که سابقه ابتلا ندارند.
• نکته مهم: تزریق واکسن تا سه روز پس از مواجهه با بیمار مبتلا، می‌تواند علائم بیماری را در کودکان کاهش دهد.
طبق گزارش CDC، دو دوز واکسن، بیش از ۹۰٪ از موارد ابتلا جلوگیری می‌کند. حتی اگر بعد از واکسن بیمار شوید، بیماری خفیف‌تر خواهد بود.

درمان آبله مرغان چیست؟

درمان آبله‌مرغان عمدتاً شامل کاهش علائم بیماری است. به عنوان اقدامی پیشگیرانه، افراد مبتلا معمولاً موظف‌اند تا زمانی که واگیردار هستند در خانه بمانند تا از انتقال بیماری به دیگران جلوگیری شود.
✳️ کوتاه کردن ناخن‌ها یا پوشیدن دستکش می‌تواند از خاراندن جلوگیری کرده و احتمال عفونت‌های ثانویه را کاهش دهد.

مراقبت‌های عمومی:
🔹 لوسیون کالامین (حاوی اکسید روی) به‌صورت موضعی استفاده می‌شود و با وجود آنکه مطالعات بالینی رسمی برای اثربخشی آن انجام نشده، از نظر ایمنی بسیار مطمئن است.
🔹 رعایت بهداشت شخصی و شست‌وشوی روزانه پوست با آب گرم، در پیشگیری از عفونت‌های باکتریایی ثانویه مؤثر است.
🔹 خاراندن بثورات ممکن است احتمال عفونت ثانویه را افزایش دهد.

تب و درد:
✅ استفاده از استامینوفن (پاراستامول) برای کاهش تب توصیه می‌شود.
🚫 آسپرین به‌هیچ‌وجه نباید استفاده شود، زیرا ممکن است در افراد مبتلا به آبله‌مرغان باعث سندرم خطرناک و گاه کشنده‌ی «رِی» (Reye syndrome) شود که کبد و مغز را درگیر می‌کند.

پیشگیری در افراد پرخطر:
برای افرادی که در معرض شدید ویروس قرار گرفته‌اند و در معرض خطر عوارض شدید هستند، می‌توان از ایمونوگلوبولین واریسلا زوستر (VZIG) به‌صورت تزریق عضلانی استفاده کرد. این ترکیب حاوی میزان بالایی از آنتی‌بادی علیه ویروس است و می‌تواند از بروز بیماری جلوگیری کند.

استفاده از داروهای ضدویروسی:
در برخی موارد، داروهای ضدویروس مورد استفاده قرار می‌گیرند.

کودکان
اگر مصرف خوراکی داروی آسیکلوویر (acyclovir) در ۲۴ ساعت نخست پس از ظهور بثورات آغاز شود، مدت بیماری را تنها یک روز کاهش می‌دهد، اما نرخ بروز عوارض را تغییر نمی‌دهد.
❌ به همین دلیل، در حال حاضر مصرف آسیکلوویر برای کودکانی با سیستم ایمنی سالم توصیه نمی‌شود.
🔹 برای کودکان زیر ۱۲ سال که هیچ بیماری زمینه‌ای ندارند، داروهای ضدویروس مجاز نیستند، مگر آنکه بیماری دیگری داشته باشند که خطر بروز عوارض را افزایش دهد.
درمان در کودکان بیشتر بر کاهش علائم متمرکز است تا سیستم ایمنی خود بدن بتواند با ویروس مقابله کند.
🔸 کوتاه کردن و تمیز نگه داشتن ناخن‌ها در کودکان بسیار مهم است، زیرا آن‌ها بیشتر از بزرگسالان پوست خود را می‌خراشند و ممکن است تاول‌ها را عمیق‌تر زخمی کنند.
🚫 آسپرین به‌شدت برای کودکان زیر ۱۶ سال ممنوع است، چراکه با سندرم رِی در ارتباط است.

بزرگسالان
در افراد بالغ سالم، شدت بیماری معمولاً بیشتر از کودکان است.
🔹 درمان با داروهای ضدویروس (مانند آسیکلوویر یا والاسیکلوویر) معمولاً توصیه می‌شود، به شرطی که در ۲۴ تا ۴۸ ساعت ابتدایی پس از بروز بثورات آغاز شود.
درمان علامتی بزرگسالان مشابه کودکان است، اما به‌دلیل احتمال بیشتر بروز عوارض، داروهای ضدویروس بیشتر تجویز می‌شوند.
🔸 نوشیدن مقدار کافی آب برای پیشگیری از کم‌آبی بدن و تسکین سردرد توصیه می‌شود.
🔸 داروهای ضد درد مانند استامینوفن برای کاهش تب، خارش و درد مفید هستند.
🔸 آنتی‌هیستامین‌ها نیز برای کاهش خارش تجویز می‌شوند و در صورت اختلال در خواب می‌توان از آن‌ها به‌عنوان آرام‌بخش استفاده کرد.
داروهای ضدویروس به‌ویژه برای بزرگسالانی که در معرض عوارض قرار دارند مؤثرترند، مانند:
• زنان باردار
• افراد با سیستم ایمنی ضعیف (مثلاً بیماران سرطانی یا مبتلایان به HIV)

درمان عوارض آبله مرغان 

• عفونت‌های باکتریایی با آنتی‌بیوتیک
• التهاب مغز با داروهای ضدویروسی
• بستری در بیمارستان در موارد شدید

مراقبت‌های خانگی برای درمان آبله مرغان

برای تسکین خارش و سایر علائم:
• حمام آب خنک همراه با جوش‌شیرین، آلومینیوم استات یا بلغور جو دوسر
• لوسیون کالامین روی نقاط خارش‌دار
• رژیم غذایی نرم در صورت وجود زخم در دهان
• آنتی‌هیستامین با نظر پزشک
• استامینوفن برای تب (نه آسپرین به‌دلیل خطر سندرم ری)
• کوتاه نگه داشتن ناخن‌ها برای جلوگیری از خراشیدگی و عفونت

•استفاده عسل به بهبود زخم‌ها و بثورات ناشی از آبله مرغان کمک می‌کند. روزانه دو بار به مدت بیست دقیقه به محل زخم‌ها عسل بمالید و سپس با ولرم شست و شود دهید.
از مصرف ایبوپروفن یا سایر داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID) بدون نظر پزشک خودداری کنید، چراکه احتمال عوارض پوستی و بافتی را افزایش می‌دهند.
توجه: مصرف آسپرین در کودکان مبتلا به آبله‌مرغان ممنوع است، چون خطر سندرم ری (Reye’s Syndrome) را افزایش می‌دهد.

مواجهه عمدی با آبله مرغان

از آنجا که آبله‌مرغان در بزرگسالان معمولاً شدیدتر از کودکان است، برخی والدین به‌طور عمدی کودکان خود را در معرض ویروس قرار می‌دهند؛ برای مثال با شرکت دادن آن‌ها در “مهمانی‌هایی که فرد یا افراد مبتلا به آبله مرغان حضور دارند.
🔴 با این حال، پزشکان هشدار می‌دهند که:
تزریق واکسن که حاوی شکل ضعیف‌شده‌ای از ویروس است، ایمن‌تر از ابتلا به بیماری واقعی است، چون بیماری واقعی می‌تواند کشنده باشد یا بعدها به زونا (shingles) منجر شود.
همچنین، تماس‌های مکرر با ویروس آبله‌مرغان ممکن است در کاهش احتمال بروز زونا در آینده مؤثر باشد.

آمار و اطلاعات جالب در مورد آبله مرغان

• در سال ۲۰۱۳ حدود ۱۴۰ میلیون مورد آبله‌مرغان و زونا در جهان گزارش شد.
• در سال ۲۰۱۵، بیماری منجر به حدود ۶۴۰۰ مرگ شد (در مقایسه با ۸۹۰۰ مورد مرگ در سال ۱۹۹۰).
• احتمال مرگ: حدود ۱ مورد در هر ۶۰ هزار نفر مبتلا.
• تا قرن نوزدهم، آبله‌مرغان به درستی از آبله معمولی تشخیص داده نمی‌شد.
• ارتباط آن با زونا در سال ۱۸۸۸ کشف شد.
• نخستین استفاده از واژه‌ی «chickenpox» در سال ۱۶۵۸ ثبت شده است.
• یکی از فرضیه‌ها درباره نام “chickenpox” این است که “chicken” به معنی خفیف بودن بیماری نسبت به آبله (smallpox) بوده است.

جمع‌بندی در مورد آبله مرغان

آبله‌مرغان یک بیماری شایع اما قابل پیشگیری است.

با توجه به در دسترس بودن واکسن، درمان حمایتی مؤثر و شناخت درست از مسیر انتقال بیماری، می‌توان خطرات و شیوع آن را به‌طور چشمگیری کاهش داد.

آگاهی، پیشگیری و درمان به‌موقع می‌تواند از بروز عوارض جدی جلوگیری کند.