چگونه می توان سرطان پروستات را درمان کرد؟(آزمایش پاتولوژی تشخیص سرطان چیست؟)

سرطان پروستات (prostate cancer) سرطانی است که در پروستات ایجاد می شود. پروستات یک غده گردویی شکل کوچک در مردان است که مایع منی تولید می کند که اسپرم را تغذیه و حمل می کند.
سرطان پروستات یکی از شایع ترین انواع سرطان است. بسیاری از سرطان های پروستات به کندی رشد می کنند و فقط به غده پروستات محدود می شوند، جایی که ممکن است آسیب جدی وارد نکنند و همچنین ممکن است به حداقل درمان نیاز داشته باشند. اما انواع دیگری نیز وجود دارد که تهاجمی هستند و می توانند به سرعت پخش شوند.
سرطان پروستات که در مراحل اولیه تشخیص داده می شود – زمانی که هنوز محدود به غده پروستات است – بهترین شانس را برای درمان موفقیت آمیز دارد.

علائم سرطان پروستات چیست؟

سرطان پروستات ممکن است در مراحل اولیه خود هیچ علامت یا علامتی ایجاد نکند. سرطان پروستاتی که پیشرفته تر است ممکن است علائم و نشانه هایی مانند:
مشکل در ادرار کردن
کاهش نیرو در جریان ادرار
خون در ادرار
خون در منی
درد استخوان
کاهش وزن بدون تلاش
اختلال در نعوظ

چه زمانی برای تشخیص پروستات باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورت داشتن هر گونه علائم و نشانه های مداوم که شما را نگران می کند، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید.

علل سرطان پروستات چیست؟

مشخص نیست چه چیزی باعث سرطان پروستات می شود، ولی پزشکان می دانند که سرطان پروستات زمانی شروع می شود که سلول های پروستات تغییراتی در DNA خود ایجاد کنند. DNA سلول حاوی دستورالعمل هایی است که به سلول می گوید چه کاری انجام دهد. این تغییرات به سلول‌ها می‌گوید که سریع‌تر از سلول‌های عادی رشد و تقسیم می‌شوند. سلول های غیرطبیعی به زندگی خود ادامه می دهند، زمانی که سلول های دیگر می میرند.
سلول هایی که بطورغیرطبیعی تجمع یافته اند، توموری را تشکیل می دهند که می تواند رشد کند و به بافت مجاور حمله کند. با گذشت زمان، برخی از سلول‌های غیرطبیعی می‌توانند جدا شده و به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابند (متاستاز).

عوامل خطرسرطان پروستات چیست؟

عواملی که می توانند خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش دهند عبارتند از:
سن بالا. خطر ابتلا به سرطان پروستات با افزایش سن افزایش می یابد. بعد از ۵۰ سالگی بیشتر شایع است.
نژاد. به دلایلی که هنوز مشخص نشده است، افراد سیاه پوست نسبت به سایر نژادها در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان پروستات هستند. در افراد سیاهپوست، سرطان پروستات نیز به احتمال زیاد تهاجمی یا پیشرفته است.
سابقه خانوادگی. اگر یکی از خویشاوندان خونی، مانند والدین، خواهر و برادر یا فرزند، مبتلا به سرطان پروستات تشخیص داده شده باشد، ممکن است خطر شما افزایش یابد. همچنین، اگر سابقه خانوادگی ژن‌هایی دارید که خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهند (BRCA1 یا BRCA2) یا سابقه خانوادگی بسیار قوی سرطان سینه دارید، احتمال ابتلا به سرطان پروستات در شما بیشتر است.
چاقی. احتمال ابتلا به سرطان پروستات در افرادی که چاق هستند در مقایسه با افرادی که وزن سالمی دارند بیشتر است، اگرچه مطالعات نتایج متفاوتی داشته است. در افراد چاق، سرطان به احتمال زیاد تهاجمی تر است و احتمال بازگشت سرطان پس از درمان اولیه بیشتر است.

عوارض سرطان پروستات چیست؟

عوارض سرطان پروستات و درمان های آن عبارتند از:
سرطانی که گسترش می یابد (متاستاز می کند). سرطان پروستات می تواند به اندام های مجاور مانند مثانه شما سرایت کند یا از طریق جریان خون یا سیستم لنفاوی شما به استخوان ها یا سایر اندام ها برسد. سرطان پروستات که به استخوان ها گسترش می یابد می تواند باعث درد و شکستگی استخوان شود. زمانی که سرطان پروستات به سایر نواحی بدن سرایت کرد، ممکن است همچنان به درمان پاسخ دهد و کنترل شود، اما بعید است که درمان شود.
بی اختیاری. هم سرطان پروستات و هم درمان آن می تواند باعث بی اختیاری ادرار شود. درمان بی اختیاری به نوع، شدت آن و احتمال بهبود آن در طول زمان بستگی دارد. گزینه های درمانی ممکن است شامل داروها، کاتترها و جراحی باشد.
اختلال در نعوظ. اختلال نعوظ می تواند ناشی از سرطان پروستات یا درمان آن، از جمله جراحی، پرتو درمانی یا هورمون درمانی باشد. داروها، دستگاه های خلاء که به نعوظ و جراحی کمک می کنند برای درمان اختلال نعوظ در دسترس هستند.

چگونه از سرطان پروستات جلوگیری کنیم؟

شما می توانید خطر ابتلا به سرطان پروستات را کاهش دهید اگر:
یک رژیم غذایی سالم پر از میوه و سبزیجات انتخاب کنید. از انواع میوه ها، سبزیجات و غلات کامل استفاده کنید. میوه ها و سبزیجات حاوی بسیاری از ویتامین ها و مواد مغذی هستند که می توانند به سلامت شما کمک کنند.
اینکه آیا می‌توانید از طریق رژیم غذایی از سرطان پروستات پیشگیری کنید، هنوز به طور قطعی ثابت نشده است. اما خوردن یک رژیم غذایی سالم با انواع میوه ها و سبزیجات می تواند سلامت کلی شما را بهبود بخشد.
غذاهای سالم را به جای مکمل ها انتخاب کنید. هیچ مطالعه ای نشان نداده است که مکمل ها در کاهش خطر ابتلا به سرطان پروستات نقش دارند. در عوض، غذاهای غنی از ویتامین ها و مواد معدنی را انتخاب کنید تا بتوانید سطوح سالم ویتامین ها را در بدن خود حفظ کنید.
بیشتر روزهای هفته ورزش کنید. ورزش سلامت کلی شما را بهبود می بخشد، به حفظ وزن کمک می کند و خلق و خوی شما را بهبود می بخشد. سعی کنید بیشتر روزهای هفته ورزش کنید. اگر تازه شروع به ورزش کرده اید، آهسته شروع کنید و هر روز زمان بیشتری را به ورزش برسانید.
وزن سالم را حفظ کنید. اگر وزن فعلی شما سالم است، با انتخاب یک رژیم غذایی سالم و ورزش بیشتر روزهای هفته برای حفظ آن تلاش کنید. اگر نیاز به کاهش وزن دارید، ورزش بیشتری اضافه کنید و تعداد کالری هایی که در روز می خورید را کاهش دهید. از پزشک خود برای ایجاد یک برنامه برای کاهش وزن سالم کمک بخواهید.
در مورد افزایش خطر ابتلا به سرطان پروستات با پزشک خود صحبت کنید. اگر خطر ابتلا به سرطان پروستات در شما بسیار بالاست، ممکن است شما و پزشکتان داروها یا سایر روش های درمانی را برای کاهش این خطر در نظر بگیرید. برخی از مطالعات نشان می دهد که مصرف مهارکننده های ۵-آلفا ردوکتاز، از جمله فیناستراید (Propecia، Proscar) و دوتاستراید (Avodart)، ممکن است خطر کلی ابتلا به سرطان پروستات را کاهش دهد. این داروها برای کنترل بزرگی غده پروستات و ریزش مو استفاده می شوند.
با این حال، برخی شواهد نشان می دهد که افرادی که از این داروها استفاده می کنند ممکن است خطر ابتلا به نوع جدی تر سرطان پروستات (سرطان پروستات درجه بالا) را افزایش دهند.

چگونه می توان سرطان پروستات را تشخیص داد؟

آزمایش سرطان پروستات برای مردان سالم بدون علامت بحث برانگیز است. در بین جامعه پزشکی اختلاف نظر وجود دارد که آیا مزایای آزمایش از خطرات احتمالی آن بیشتر است یا خیر.
اکثر سازمان های پزشکی مردان ۵۰ ساله را تشویق می کنند تا در مورد مزایا و معایب غربالگری سرطان پروستات با پزشک خود صحبت کنند. بحث باید شامل بررسی عوامل خطر و ترجیحات شما در مورد غربالگری باشد.
اگر سیاه پوست هستید، سابقه خانوادگی سرطان پروستات دارید یا سایر عوامل خطر را دارید، ممکن است زودتر پیشگیری را شروع کنید.
آزمایش های غربالگری پروستات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

معاینه دیجیتال رکتوم (DRE). در طول DRE، پزشک یک انگشت دستکش دار و روغن کاری شده را وارد رکتوم شما می کند تا پروستات شما را که در مجاورت راست روده قرار دارد، معاینه کند. اگر پزشک شما هر گونه ناهنجاری در بافت، شکل یا اندازه غده پیدا کند، ممکن است به آزمایشات بیشتری نیاز داشته باشید.
آزمایش آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA). نمونه خون از ورید بازوی شما گرفته می شود و PSA، ماده ای که به طور طبیعی توسط غده پروستات شما تولید می شود، تجزیه و تحلیل می شود. طبیعی است که مقدار کمی PSA در جریان خون شما باشد. با این حال، اگر سطح بالاتر از حد معمول یافت شود، ممکن است نشان دهنده عفونت پروستات، التهاب، بزرگ شدن یا سرطان باشد.
اگر غربالگری سرطان پروستات یک ناهنجاری را تشخیص دهد، پزشک ممکن است آزمایش‌های بیشتری را برای تعیین اینکه آیا سرطان پروستات دارید توصیه کند، مانند:
سونوگرافی. در طول سونوگرافی ترانس رکتال، یک پروب کوچک، به اندازه و شکل سیگار برگ، وارد رکتوم شما می شود. این کاوشگر از امواج صوتی برای ایجاد تصویری از غده پروستات شما استفاده می کند.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). در برخی شرایط، پزشک ممکن است اسکن MRI از پروستات را برای ایجاد تصویری دقیق تر توصیه کند. تصاویر MRI ممکن است به پزشک شما کمک کند تا روشی را برای برداشتن نمونه های بافت پروستات برنامه ریزی کند.
جمع آوری نمونه بافت پروستات برای تعیین اینکه آیا سلول های سرطانی در پروستات وجود دارد یا خیر، پزشک ممکن است روشی را برای جمع آوری نمونه ای از سلول ها از پروستات (بیوپسی پروستات) توصیه کند. بیوپسی پروستات اغلب با استفاده از یک سوزن نازک که برای جمع آوری بافت به پروستات وارد می شود، انجام می شود. نمونه بافت در آزمایشگاه برای تعیین اینکه آیا سلول های سرطانی وجود دارد یا خیر، تجزیه و تحلیل می شود.
هنگامی که بیوپسی وجود سرطان را تایید کرد، مرحله بعدی تعیین سطح تهاجمی (درجه) سلول های سرطانی است. یک پزشک در آزمایشگاه نمونه ای از سلول های سرطانی شما را بررسی می کند تا مشخص کند که سلول های سرطانی چقدر با سلول های سالم تفاوت دارند. درجه بالاتر، نشان دهنده سرطان تهاجمی تر است که احتمال گسترش سریع آن بیشتر است.
تکنیک های مورد استفاده برای تعیین تهاجمی سرطان عبارتند از:
نمره گلیسون. رایج ترین مقیاسی که برای ارزیابی درجه سلول های سرطانی پروستات استفاده می شود، نمره گلیسون نامیده می شود. امتیازدهی گلیسون دو عدد را ترکیب می‌کند و می‌تواند از ۲ (سرطان غیر تهاجمی) تا ۱۰ (سرطان بسیار تهاجمی) متغیر باشد، اگرچه قسمت پایین این محدوده اغلب استفاده نمی‌شود.
اکثر نمرات گلیسون مورد استفاده برای ارزیابی نمونه های بیوپسی پروستات از ۶ تا ۱۰ متغیر است. نمره ۶ نشان دهنده سرطان پروستات با درجه پایین است. نمره ۷ نشان دهنده سرطان پروستات درجه متوسط است. نمرات ۸ تا ۱۰ نشان دهنده سرطان های با درجه بالا است.
آزمایش ژنومیک. آزمایش ژنومیک سلول های سرطان پروستات شما را تجزیه و تحلیل می کند تا مشخص کند کدام جهش ژنی وجود دارد. این نوع آزمایش می تواند اطلاعات بیشتری در مورد پیشگیری به شما بدهد. اما این آزمایش ها به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرند. آزمایشات ژنومی برای هر فرد مبتلا به سرطان پروستات ضروری نیست، اما ممکن است اطلاعات بیشتری را برای تصمیم گیری در مورد درمان در شرایط خاص ارائه دهد.
هنگامی که تشخیص سرطان پروستات انجام شد، پزشک شما برای تعیین میزان (مرحله) سرطان کار می کند. اگر پزشک مشکوک باشد که سرطان شما ممکن است فراتر از پروستات شما گسترش یافته باشد، ممکن است یک یا چند آزمایش تصویربرداری زیر توصیه شود:

اسکن استخوان
سونوگرافی
توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون (PET).
هر فردی نباید هر آزمایشی داشته باشد. پزشک شما به شما کمک می کند تا تعیین کند کدام آزمایش برای وضعیت فردی شما بهترین است.
پزشک شما از اطلاعات این آزمایشات برای تعیین مرحله سرطان شما استفاده می کند. مراحل سرطان پروستات با اعداد رومی از I تا IV نشان داده می شود. پایین ترین مراحل نشان می دهد که سرطان محدود به پروستات است. در مرحله چهارم، سرطان فراتر از پروستات رشد کرده و ممکن است به سایر نواحی بدن گسترش یافته باشد.

رفتار

گزینه های درمان سرطان پروستات شما به عوامل مختلفی بستگی دارد، مانند سرعت رشد سرطان، گسترش آن و سلامت کلی شما، همچنین مزایای بالقوه یا عوارض جانبی درمان.
سرطان پروستات با درجه پایین ممکن است نیازی به درمان فوری نداشته باشد. برای برخی، ممکن است هرگز به درمان نیاز نباشد. در عوض، پزشکان گاهی اوقات نظارت فعال را توصیه می کنند.

در نظارت فعال، آزمایشات خون پیگیری منظم، معاینه رکتوم و بیوپسی پروستات ممکن است برای نظارت بر پیشرفت سرطان شما انجام شود. اگر آزمایش‌ها نشان می‌دهند که سرطان شما در حال پیشرفت است، ممکن است درمان سرطان پروستات مانند جراحی یا پرتودرمانی را انتخاب کنید.
نظارت فعال ممکن است گزینه ای برای سرطانی باشد که علائمی ایجاد نمی کند، انتظار می رود بسیار آهسته رشد کند و محدود به ناحیه کوچکی از پروستات باشد. نظارت فعال همچنین ممکن است برای فردی در نظر گرفته شود که بیماری جدی دیگری دارد یا در سنین بالا است که درمان سرطان را دشوارتر می کند.

جراحی برای برداشتن پروستات

جراحی برای سرطان پروستات شامل برداشتن غده پروستات (پروستاتکتومی رادیکال)، برخی از بافت های اطراف و چند غدد لنفاوی است.
جراحی یک گزینه برای درمان سرطانی است که محدود به پروستات است. گاهی اوقات برای درمان سرطان پیشرفته پروستات در ترکیب با سایر درمان ها استفاده می شود.
برای دسترسی به پروستات، جراحان ممکن است از تکنیکی استفاده کنند که شامل موارد زیر است:
ایجاد چندین برش کوچک در شکم. در طول پروستاتکتومی لاپاروسکوپی به کمک ربات، ابزارهای جراحی به یک دستگاه مکانیکی (ربات) متصل می شوند و از طریق چندین برش کوچک در شکم شما وارد می شوند. جراح پشت یک کنسول می نشیند و از کنترل های دستی برای هدایت ربات برای حرکت دادن وسایل استفاده می کند. اکثر عمل های سرطان پروستات با استفاده از این تکنیک انجام می شود.
ایجاد یک برش طولانی ، جراح یک برش طولانی در طی جراحی رتروپوبیک در قسمت پایین شکم شما ایجاد می کند تا غده پروستات را از بین ببرد. این رویکرد بسیار کمتر رایج است، اما ممکن است در شرایط خاص ضروری باشد.
با پزشک خود صحبت کنید که کدام نوع جراحی برای شرایط خاص شما بهترین است.

پرتو درمانی

پرتودرمانی از انرژی پرقدرت برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. درمان های پرتودرمانی سرطان پروستات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
تشعشعی که از خارج از بدن شما می آید (تابش پرتو خارجی). در طول پرتودرمانی خارجی، روی یک میز دراز می‌کشید در حالی که دستگاهی در اطراف بدن شما حرکت می‌کند و پرتوهای انرژی پرقدرت مانند اشعه ایکس یا پروتون‌ها را به سمت سرطان پروستات هدایت می‌کند. شما معمولاً پنج روز در هفته و به مدت چند هفته تحت درمان پرتوهای خارجی قرار می گیرید. برخی از مراکز پزشکی دوره کوتاه‌تری از پرتودرمانی را ارائه می‌کنند که از دوزهای بالاتر پرتو در روزهای کمتری استفاده می‌کند.
پرتوهای خارجی یک گزینه برای درمان سرطانی است که محدود به پروستات است. همچنین می‌تواند پس از جراحی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی باقیمانده در صورت وجود خطر گسترش یا عود سرطان استفاده شود. برای سرطان پروستات که به سایر نواحی بدن مانند استخوان ها گسترش می یابد، پرتودرمانی می تواند به کند کردن رشد سرطان و تسکین علائمی مانند درد کمک کند.

اشعه قرار داده شده در داخل بدن شما (براکی تراپی). براکی تراپی شامل قرار دادن منابع رادیواکتیو در بافت پروستات شما است. بیشتر اوقات، این تابش در دانه های رادیواکتیو به اندازه برنج وجود دارد که در بافت پروستات شما وارد می شود. دانه ها دوز کم تابش را در مدت زمان طولانی ارسال می کنند. براکی تراپی یک گزینه برای درمان سرطانی است که فراتر از پروستات گسترش نیافته است.
در برخی شرایط، پزشکان ممکن است هر دو نوع پرتودرمانی را توصیه کنند.

یخ زدن یا گرم کردن بافت پروستات

درمان‌های فرسایشی بافت پروستات را با سرما یا گرما از بین می‌برند. گزینه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
یخ زدن بافت پروستات کرایوآبلیشن یا کرایوتراپی برای سرطان پروستات شامل استفاده از گاز بسیار سرد برای انجماد بافت پروستات است. به بافت اجازه داده می شود تا ذوب شود و این روش تکرار می شود. چرخه های انجماد و ذوب سلول های سرطانی و برخی بافت های سالم اطراف را از بین می برد.
گرم کردن بافت پروستات درمان اولتراسوند متمرکز با شدت بالا (HIFU) از انرژی متمرکز اولتراسوند برای گرم کردن بافت پروستات و مرگ آن استفاده می کند.
این درمان‌ها ممکن است برای درمان سرطان‌های پروستات بسیار کوچک در زمانی که جراحی امکان‌پذیر نباشد، در نظر گرفته شوند. اگر درمان های دیگر مانند پرتودرمانی کمکی نکرده باشد، ممکن است برای درمان سرطان های پیشرفته پروستات نیز استفاده شود.

محققان در حال بررسی هستند که آیا کرایوتراپی یا هایفو برای درمان بخشی از پروستات ممکن است گزینه ای برای سرطانی باشد که محدود به پروستات است. این استراتژی که به عنوان “درمان کانونی” شناخته می شود، ناحیه ای از پروستات را مشخص می کند که حاوی تهاجمی ترین سلول های سرطانی است و فقط آن ناحیه را درمان می کند. مطالعات نشان داده اند که درمان کانونی خطر عوارض جانبی را کاهش می دهد. اما مشخص نیست که آیا این روش همان مزایای بقای درمان را برای کل پروستات دارد یا خیر.

هورمون درمانی
هورمون درمانی درمانی برای متوقف کردن بدن شما از تولید هورمون مردانه تستوسترون است. سلول های سرطانی پروستات برای کمک به رشد به تستوسترون متکی هستند. قطع عرضه تستوسترون ممکن است باعث مرگ سلول های سرطانی یا رشد کندتر شود.

گزینه های هورمون درمانی عبارتند از:
داروهایی که بدن شما را از تولید تستوسترون باز می دارد. برخی از داروها – که به عنوان هورمون آزاد کننده هورمون لوتئین کننده (LHRH) یا آگونیست ها و آنتاگونیست های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH) شناخته می شوند – از دریافت پیام های ساخت تستوسترون توسط سلول های بدن جلوگیری می کنند. در نتیجه، بیضه های شما تولید تستوسترون را متوقف می کنند.
داروهایی که مانع از رسیدن تستوسترون به سلول های سرطانی می شوند. این داروها که به عنوان آنتی آندروژن شناخته می شوند، معمولاً همراه با آگونیست های LHRH تجویز می شوند. به این دلیل که آگونیست های LHRH می توانند قبل از کاهش سطح تستوسترون باعث افزایش موقت تستوسترون شوند.
جراحی برای برداشتن بیضه (ارکیکتومی). برداشتن بیضه ها سطح تستوسترون را در بدن به سرعت و به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. اما برخلاف گزینه های دارویی، جراحی برای برداشتن بیضه ها دائمی و غیرقابل برگشت است.
هورمون درمانی اغلب برای درمان سرطان پیشرفته پروستات برای کوچک کردن سرطان و کند کردن رشد آن استفاده می شود.
هورمون درمانی گاهی قبل از پرتودرمانی برای درمان سرطانی که فراتر از پروستات گسترش نیافته استفاده می شود. این به کوچک کردن سرطان کمک می کند و اثربخشی پرتودرمانی را افزایش می دهد.

شیمی درمانی

شیمی درمانی از داروها برای کشتن سلول های در حال رشد سریع از جمله سلول های سرطانی استفاده می کند. شیمی درمانی می تواند از طریق ورید بازو، به شکل قرص یا هر دو انجام شود.
شیمی درمانی ممکن است یک گزینه درمانی برای درمان سرطان پروستات باشد که به سایر نواحی بدن گسترش یافته است. شیمی درمانی همچنین ممکن است گزینه ای برای سرطان هایی باشد که به هورمون درمانی پاسخ نمی دهند.

ایمونوتراپی

ایمونوتراپی از سیستم ایمنی بدن شما برای مبارزه با سرطان استفاده می کند. سیستم ایمنی بدن شما که با بیماری مبارزه می کند ممکن است به سرطان شما حمله نکند زیرا سلول های سرطانی پروتئین هایی تولید می کنند که به آنها کمک می کند از سلول های سیستم ایمنی پنهان شوند. ایمونوتراپی با تداخل در این فرآیند عمل می کند.
ایمونوتراپی سرطان پروستات می تواند شامل موارد زیر باشد:
سلول های خود را برای مبارزه با سرطان مهندسی کنید. درمان Sipuleucel-T (Provenge) برخی از سلول های ایمنی بدن شما را می گیرد، آنها را به طور ژنتیکی در آزمایشگاه مهندسی می کند تا با سرطان پروستات مبارزه کند و سپس سلول ها را از طریق ورید به بدن شما تزریق می کند. این یک گزینه برای درمان سرطان پیشرفته پروستات است که دیگر به هورمون درمانی پاسخ نمی دهد.
کمک به سلول های سیستم ایمنی بدن برای شناسایی سلول های سرطانی. داروهای ایمونوتراپی که به سلول های سیستم ایمنی کمک می کنند سلول های سرطانی را شناسایی کرده و به آنها حمله کنند، گزینه ای برای درمان سرطان های پیشرفته پروستات هستند که دیگر به هورمون درمانی پاسخ نمی دهند.
درمان دارویی هدفمند.درمان های دارویی هدفمند بر روی ناهنجاری های خاص موجود در سلول های سرطانی تمرکز دارند. با مسدود کردن این ناهنجاری ها، درمان های دارویی هدفمند می توانند باعث مرگ سلول های سرطانی شوند.
اگر هورمون درمانی مؤثر نباشد، ممکن است داروهای درمان هدفمند برای درمان سرطان پیشرفته یا عودکننده پروستات توصیه شود.
برخی از درمان‌های هدفمند فقط در افرادی که سلول‌های سرطانی آنها دارای جهش‌های ژنتیکی خاصی هستند، کار می‌کنند. سلول های سرطانی شما ممکن است در آزمایشگاه آزمایش شوند تا ببینند آیا این داروها ممکن است به شما کمک کنند یا خیر.

طب جایگزین

هیچ درمان مکمل یا جایگزینی سرطان پروستات را درمان نمی کند. با این حال، درمان‌های مکمل و جایگزین سرطان پروستات ممکن است به شما در مقابله با عوارض جانبی سرطان و درمان آن کمک کند.
تقریباً همه افرادی که سرطان آنها تشخیص داده می شود، در مقطعی دچار ناراحتی می شوند. اگر مضطرب هستید، ممکن است غمگین، عصبانی یا مضطرب شوید. ممکن است در خواب با مشکل مواجه شوید یا متوجه شوید که مدام به سرطان خود فکر می کنید.
چندین تکنیک طب مکمل ممکن است به شما کمک کند تا با ناراحتی خود کنار بیایید، از جمله:
هنر درمانی
رقص یا حرکت درمانی
ورزش
مراقبه
موزیک درمانی
تکنیک های آرامش بخش
معنویت
احساسات و نگرانی های خود را با پزشک خود در میان بگذارید. در برخی موارد، درمان پریشانی ممکن است نیاز به دارو داشته باشد
هنگامی که متوجه سرطان پروستات می شوید، ممکن است طیف وسیعی از احساسات را تجربه کنید – از جمله ناباوری، ترس، عصبانیت، اضطراب و افسردگی. با گذشت زمان، هر فردی راه خود را برای مقابله با تشخیص سرطان پروستات پیدا می کند.
تا زمانی که آنچه برای شما مناسب است را پیدا کنید، سعی کنید:
در مورد سرطان پروستات به اندازه کافی بیاموزید تا در تصمیم گیری های درمانی احساس راحتی کنید. برای اینکه بفهمید از درمان و زندگی پس از درمان چه انتظاراتی دارید، تا آنجا که لازم است در مورد سرطان خود و درمان آن بدانید. از پزشک، پرستار یا سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی خود بخواهید که برخی از منابع اطلاعاتی قابل اعتماد را برای شروع به شما توصیه کنند.
دوستان و خانواده خود را نزدیک نگه دارید. دوستان و خانواده شما می توانند در طول درمان و بعد از درمان شما حمایت کنند. آنها ممکن است مشتاق باشند در کارهای کوچکی که در طول درمان برای آنها انرژی ندارید کمک کنند. و داشتن یک دوست صمیمی یا یکی از اعضای خانواده برای صحبت کردن با او می تواند در مواقعی که احساس استرس یا گیجی می کنید مفید باشد.
با سایر بازماندگان سرطان ارتباط برقرار کنید. دوستان و خانواده همیشه نمی توانند درک کنند که مواجهه با سرطان چگونه است. سایر بازماندگان سرطان می توانند شبکه ای منحصر به فرد از حمایت را ارائه دهند. از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی خود در مورد گروه های حمایتی یا سازمان های اجتماعی که می توانند شما را با سایر بازماندگان سرطان مرتبط کنند، بپرسید.
مراقب خودت باش. در طول درمان سرطان با خوردن یک رژیم غذایی پر از میوه و سبزیجات از خود مراقبت کنید. سعی کنید بیشتر روزهای هفته ورزش کنید. هر شب به اندازه کافی بخوابید تا احساس آرامش از خواب بیدار شوید.
به ابراز جنسی ادامه دهید. اگر دچار اختلال نعوظ هستید، واکنش طبیعی شما ممکن است اجتناب از هرگونه تماس جنسی باشد. اما لمس کردن، در آغوش گرفتن، در آغوش گرفتن و نوازش را به عنوان راه هایی برای ادامه به اشتراک گذاشتن تمایلات جنسی با شریک زندگی خود در نظر بگیرید.